Tuesday, January 1, 2013

aku dan kampung

entry panjang.... :p



Kisah aku dan kampung….. entry khas buat anak-anak cucu aku nanti =)

Pada tanggal 24 januari 1991 aku dilahirkan di hospital alor setar. Lepas tu aku dibesarkan di kampung yang diberi nama kampung lincan. Dengar macam pelik jugak nama kampung lincan. Aku pun tak tau asal usul nama kampung tu. ada yang cakap orang kampung aku suka makan belacan sebab tu wujudnya nama lincan. Rasa macam propa je tu. Ada pulak yang cakap lincan tu asal dari perkataan siam yang bermaksud bukit tinggi. Kalau tak silap aku la. Maybe lah jugak kot sebab kawasan kampung ni memang banyak bukit. Ah whatever la nama kampung tak penting, yang penting aku dah hidup kat sini dah 21 tahun dah =)

Kalau masuk kampung aku ni memang betul-betul kampung la. Siyes tak tipu muehehe. Rata-rata orang kampung aku makan hasil kampung jer. Maksud aku pendapatan yang orang kampung aku dapat adalah hasil daripada pertanian terutamanya menoreh getah. Memang kalau masuk kampung ni sepanjang jalan akan nampak pokok getah.


jalan nak masuk kampung aku 


Seingat aku masa zaman aku kanak-kanak dulu kat kampung aku ada jugak bendang(sawah) tapi sekarang dah tak da. Untuk pengetahuan anak-anak semua my parents pun bergantung dengan pokok getah. Yes, my father is imam kat kampung tu tapi pagi-pagi my father and my mum akan ke kebun getah untuk menoreh. Dengan duit tu lah kami 9 beradik dapat hidup sampai sekarang.

Tapi tu dulu lah. Sekarang ni my parents dah tak menoreh. Kebun-kebun ayah aku semua upah orang jer sebab my parents pun dah tua. Dah tak larat nak pergi menoreh. Penat woooo menoreh getah. Pokok getah semua kat atas bukit.

Aku ingat lagi zaman aku sekolah dulu aku selalu jugak tolong mak aku pergi kutip getah skrap. Cer bayangkan time pagi aku pergi kutip skrap lepas tu petang aku kena balik asrama. Lepas tu dekat asrama ada pulak adik-adik junior yang penyayang dengan ahkak ni pergi salam cium tangan pulok. Phew, memang bau yang sangat harum lah kan masa tu walaupun kau dah pakai losyen setengah botol.

Tapi sikit pun aku tak malu sebab dengan bau yang macam tu la mak ayah aku besarkan aku. Sobsobsob tounching L untunglah jadi orang Bandar, tak payah merasa susah macam ni. Tapi yang tu la pengalaman manis yang orang lain tak dapek nak rasa kan kan kan….

Tu baru bab menoreh, sekarang aku nak cerita pengalaman pergi sekolah naik moto EX5 ayah aku pulak. Aku sekolah rendah kat SK pokok asam. Jauh jugak la dari rumah aku. Sekolah dekat ada tapi parents aku saja hantar kami adik beradik ke sekolah tu sebab sekolah tu ok sikit kot.

Aku pernah merasa satu sekolah dengan 2 orang adik aku. Pagi-pagi pukul 7 suku kami naik moto pergi sekolah sebab ayah aku tak ada kereta. 7 suku paling awal lah aku rasa tu pun lepas mak aku marah ayah aku sebab pagi-pagi pukul 7 ayah aku akan layan berita kat tv1 dulu. Kadang-kadang kami terlambat sebab ayah aku ralit tengok berita sampai lupa nak hantar kami hahaha. Ayah aku nama jer orang kampung uban penuh kepala tapi ayah aku sangat up-to-date tau. Tak pernah mis berita terbaru kat tv dan walaupun my parents sekolah tak habes tapi depa yang ajar kami membaca. Mak aku ajar rumi ayah aku ajar baca jawi. Trimas mak ayah muehehe.

Tapi kan pengalaman yang paling best masa aku kat sekolah rendah dulu ialah kalau aku pergi sekolah dengan abang chaq aku. Masa tu abang aku still belajar lagi. Dia pun belum ada kereta masa tu. Abang aku tu kalau bawak moto macam pelesit. Mak aku lah kata hahaha. Aku kan pergi sekolah naik moto. Dekat moto tu kan tempat letak kaki ada satu jer untuk penumpang.selalunya aku la yang selalu mengalah dengan adik aku.dia yang selalu letak kaki kat tempat tu, kaki aku pulak  biar berjuntai macam tu jer. Tapi aku tak kisah pun kalau naik moto tak dapat letak kaki tapi yang paling aku bengang bila dah sampai sekolah tengok kasut penuh taik lembu. Cis, lepas tu satu hal pulak kena tumpang mintak izin dekat rumah pak cik sebelah sekolah tu untuk cuci kasut. Maka kebasahan lah kasut aku seharian kat sekolah huhuhu. Ok, tau cerita ni tak best !


=)


Tu cerita zaman dulu, sekarang ni Alhamdulillah la. Family aku bukan orang senang tapi atleast kami selesa. Lagipun kakak-kakak abang-abang aku yang atas aku semua dah kerja. Boleh la jugak pow depa kadang-kadang :p
Tapi satu jer yang still tak berubah kat kampung aku ni. Dari dulu sampai sekarang still tak ada LINE TELEFON. Sedih sedih sedih. Kalau kat rumah aku kena letak fon dekat tingkap atau mana-mana tempat yang tinggi. Tu pun kadang-kadang jer ada 1 bar. Paling banyak 2 bar kahkahkah. Memang sadis. Sebab tu kalau aku kat rumah susah sangat nak connect dengan orang. Kalau aku nak call sapa-sapa terpaksa la keluar, takpun pergi dekat simpang 3 kat kampung aku. Kat situ jelah tempat yang ada line sikit.


kalau kat rumah kena letak fon kat tingkap macam ni la..


Kalau dah line telefon pun tak ada opkos la internet pun tak da beb! Hai bila la kampung aku ni nak bertukar jadi kota metropolitan teheeeee. Tak payah buat rel LRT pun tak pe. Janji ada pencawang satu pun jadi la huhuhu.
Kepada yang berkenaan kalau rasa nak menang dalam pilihanraya akan datang sila lah keluarkan kampung aku dari kepompong rama-rama yang sangat susah communicate dengan orang luar muahahaha. Ok bye !


No comments:

kami

Daisypath Anniversary tickers

i love my blog

Daisypath - Personal pictureDaisypath Anniversary tickers