Kisah aku dan kampung….. entry khas buat anak-anak
cucu aku nanti =)
Pada tanggal 24 januari 1991 aku dilahirkan di
hospital alor setar. Lepas tu aku dibesarkan di kampung yang diberi nama
kampung lincan. Dengar macam pelik jugak nama kampung lincan. Aku pun tak tau
asal usul nama kampung tu. ada yang cakap orang kampung aku suka makan belacan
sebab tu wujudnya nama lincan. Rasa macam propa je tu. Ada pulak yang cakap
lincan tu asal dari perkataan siam yang bermaksud bukit tinggi. Kalau tak silap
aku la. Maybe lah jugak kot sebab kawasan kampung ni memang banyak bukit. Ah
whatever la nama kampung tak penting, yang penting aku dah hidup kat sini dah
21 tahun dah =)
Kalau masuk kampung aku ni memang betul-betul kampung
la. Siyes tak tipu muehehe. Rata-rata orang kampung aku makan hasil kampung
jer. Maksud aku pendapatan yang orang kampung aku dapat adalah hasil daripada
pertanian terutamanya menoreh getah. Memang kalau masuk kampung ni sepanjang
jalan akan nampak pokok getah.
jalan nak masuk kampung aku
Seingat aku masa zaman aku kanak-kanak dulu kat
kampung aku ada jugak bendang(sawah) tapi sekarang dah tak da. Untuk
pengetahuan anak-anak semua my parents pun bergantung dengan pokok getah. Yes,
my father is imam kat kampung tu tapi pagi-pagi my father and my mum akan ke
kebun getah untuk menoreh. Dengan duit tu lah kami 9 beradik dapat hidup sampai
sekarang.
Tapi tu dulu lah. Sekarang ni my parents dah tak
menoreh. Kebun-kebun ayah aku semua upah orang jer sebab my parents pun dah
tua. Dah tak larat nak pergi menoreh. Penat woooo menoreh getah. Pokok getah
semua kat atas bukit.
Aku ingat lagi zaman aku sekolah dulu aku selalu jugak
tolong mak aku pergi kutip getah skrap. Cer bayangkan time pagi aku pergi kutip
skrap lepas tu petang aku kena balik asrama. Lepas tu dekat asrama ada pulak
adik-adik junior yang penyayang dengan ahkak ni pergi salam cium tangan pulok.
Phew, memang bau yang sangat harum lah kan masa tu walaupun kau dah pakai
losyen setengah botol.
Tapi sikit pun aku tak malu sebab dengan bau yang
macam tu la mak ayah aku besarkan aku. Sobsobsob tounching L untunglah jadi orang Bandar, tak payah merasa susah
macam ni. Tapi yang tu la pengalaman manis yang orang lain tak dapek nak rasa
kan kan kan….
Tu baru bab menoreh, sekarang aku nak cerita
pengalaman pergi sekolah naik moto EX5 ayah aku pulak. Aku sekolah rendah kat
SK pokok asam. Jauh jugak la dari rumah aku. Sekolah dekat ada tapi parents aku
saja hantar kami adik beradik ke sekolah tu sebab sekolah tu ok sikit kot.
Aku pernah merasa satu sekolah dengan 2 orang adik
aku. Pagi-pagi pukul 7 suku kami naik moto pergi sekolah sebab ayah aku tak ada
kereta. 7 suku paling awal lah aku rasa tu pun lepas mak aku marah ayah aku
sebab pagi-pagi pukul 7 ayah aku akan layan berita kat tv1 dulu. Kadang-kadang
kami terlambat sebab ayah aku ralit tengok berita sampai lupa nak hantar kami
hahaha. Ayah aku nama jer orang kampung uban penuh kepala tapi ayah aku sangat
up-to-date tau. Tak pernah mis berita terbaru kat tv dan walaupun my parents
sekolah tak habes tapi depa yang ajar kami membaca. Mak aku ajar rumi ayah aku
ajar baca jawi. Trimas mak ayah muehehe.
Tapi kan pengalaman yang paling best masa aku kat
sekolah rendah dulu ialah kalau aku pergi sekolah dengan abang chaq aku. Masa
tu abang aku still belajar lagi. Dia pun belum ada kereta masa tu. Abang aku tu
kalau bawak moto macam pelesit. Mak aku lah kata hahaha. Aku kan pergi sekolah
naik moto. Dekat moto tu kan tempat letak kaki ada satu jer untuk penumpang.selalunya
aku la yang selalu mengalah dengan adik aku.dia yang selalu letak kaki kat
tempat tu, kaki aku pulak biar berjuntai
macam tu jer. Tapi aku tak kisah pun kalau naik moto tak dapat letak kaki tapi
yang paling aku bengang bila dah sampai sekolah tengok kasut penuh taik lembu.
Cis, lepas tu satu hal pulak kena tumpang mintak izin dekat rumah pak cik
sebelah sekolah tu untuk cuci kasut. Maka kebasahan lah kasut aku seharian kat
sekolah huhuhu. Ok, tau cerita ni tak best !
=)
Tu cerita zaman dulu, sekarang ni Alhamdulillah la.
Family aku bukan orang senang tapi atleast kami selesa. Lagipun kakak-kakak
abang-abang aku yang atas aku semua dah kerja. Boleh la jugak pow depa
kadang-kadang :p
Tapi satu jer yang still tak berubah kat kampung aku
ni. Dari dulu sampai sekarang still tak ada LINE TELEFON. Sedih sedih sedih.
Kalau kat rumah aku kena letak fon dekat tingkap atau mana-mana tempat yang
tinggi. Tu pun kadang-kadang jer ada 1 bar. Paling banyak 2 bar kahkahkah.
Memang sadis. Sebab tu kalau aku kat rumah susah sangat nak connect dengan
orang. Kalau aku nak call sapa-sapa terpaksa la keluar, takpun pergi dekat
simpang 3 kat kampung aku. Kat situ jelah tempat yang ada line sikit.
kalau kat rumah kena letak fon kat tingkap macam ni la..
Kalau dah line telefon pun tak ada opkos la internet
pun tak da beb! Hai bila la kampung aku ni nak bertukar jadi kota metropolitan
teheeeee. Tak payah buat rel LRT pun tak pe. Janji ada pencawang satu pun jadi
la huhuhu.
Kepada yang berkenaan kalau rasa nak menang dalam
pilihanraya akan datang sila lah keluarkan kampung aku dari kepompong rama-rama
yang sangat susah communicate dengan orang luar muahahaha. Ok bye !
No comments:
Post a Comment